Πονάνε οι «σκούπες», μάτια μου, πονάνε…

Γράφει
ο Ηλίας Φώτου..
   Η
αλήθεια είναι πως όταν ξεκίνησα να γράφω
αυτό το κείμενο, λίγο πριν τελειώσει ο
αγώνας μπάσκετ μεταξύ του Ολυμπιακού
και του Παναθηναϊκού, είχα στο μυαλό
μου τον τίτλο «Ψεκάστε, ΣΚΟΥΠΙΣΤΕ,
τελειώσατε».
Αρχικά, βεβαίως για την
διαφαινόμενη εύκολη επικράτηση της
γυναικείας ομάδας μπάσκετ και το
«σκούπισμα» τίτλου μέσα στο κλειστό
της Λεωφόρου, δευτερευόντως για το
ανδρικό μπάσκετ και πόλο, που έκαναν
ένα ακόμα βήμα προς την επίτευξη του
στόχου τους. Ομοίως, φυσικά, με sweep!

   Εκείνη
λοιπόν, την στιγμή διαδραματίστηκαν τα
αισχρά και συνάμα θλιβερά επεισόδια
στον «τάφο του Ινδού» από ορισμένους
ανεγκέφαλους οπαδούς των «πρασίνων»,
οι οποίοι προφανώς δεν άντεξαν να βλέπουν
μπροστά στα μάτια τους την ομάδα του
Θρύλου να σηκώνει την κούπα, «σκουπίζοντας»
τις αντιπάλους τους! Έτσι αποφάσισαν
να χρησιμοποιήσουν ό,τι μέσα είχαν στην
διάθεση και στο αρρωστημένο μυαλό τους!
Υβριστικά, στα όρια του εμετικά, συνθήματα
και ρίψη αντικειμένων.

   Θεωρώ
ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ να λαμβάνουν χώρα τέτοια
περιστατικά σε οποιοδήποτε γήπεδο,
ανεξαρτήτως ομάδας αλλά ΚΥΡΙΩΣ σε
γυναικεία αθλήματα
. Είναι ντροπή,
αηδία και ανεπίτρεπτο να βλέπεις
απροστάτευτες γυναίκες να καθυβρίζονται
με χυδαίο τρόπο και να προσπαθούν να
προφυλαχθούν από την μανία και την οργή
του κάθε ανεγκέφαλου! Προσωπικά, δεν θα
το έκανα ποτέ, ακόμα και να με ανάγκαζαν
και φυσικά αν είχα κάποιο φίλο ή γνωστό
που ήξερα ότι έπραξε κάτι τέτοιο θα του
«έκοβα» και την καλημέρα. Τόσο απλά!

Πρωτάθλημα
μέσα στην Λεωφόρο…

   Στο
αγωνιστικό κομμάτι τα πράγματα είναι
απλά και ξεκάθαρα! Όπως είχα γράψει και
στο προηγούμενο κείμενό μου: «είσαι
στο μυαλό, κάτι ΑΗΤΤΗΤΟ»!
Πλέον είναι
γεγονός και με την βούλα! Και τι βούλα;
4-0 νίκες επί του «αιωνίου» και αν
προσθέσεις και τον τελικό του Κυπέλλου,
5-0!

   Τα
κορίτσια της Ελένης Καπογιάννη, στην
πρώτη χρονιά του νεοσύστατου τμήματος
μπάσκετ κατέκτησαν το πρώτο τους ΝΤΑΜΠΛ,
ΑΗΤΤΗΤΕΣ!!!
Κυριολεκτικά ΑΗΤΤΗΤΕΣ!!!
Δεν έχασαν ούτε ένα ματς! Ούτε στο
πρωτάθλημα, ούτε στο κύπελλο! Και όλα
αυτά στην πρώτη χρονιά! Όπως είχα αναφέρει
και στο προηγούμενο κείμενό μου, ο στόχος
πλέον (αν και νωρίς), αφού η εγχώρια
καταξίωση «ήρθε» γρήγορα και επιβλητικά,
είναι στο μέλλον η ευρωπαϊκή καταξίωση
και γιατί όχι μια ευρωπαϊκή κούπα!
Άλλωστε, ο Ολυμπιακός το «κατέχει» το
άθλημα!

Η
πρώτη χρονιά, λοιπόν, ολοκληρώθηκε με
τον καλύτερο τρόπο… 3850
μέσα στο κλειστό της Λεωφόρου! Παρά το
κακό ξεκίνημα στο πρώτο ημίχρονο, η
μαεστρική (για άλλη μια φορά) καθοδήγηση
της Ελένης Καπογιάννη και το αστείρευτο
ταλέντο και η αδιαμφισβήτητη ποιότητα
όλων των παικτριών της ομάδας, μετέτρεψαν
το ντέρμπι του πρώτου 20λεπτου, σε περίπατο
στο δεύτερο! Χαρακτηριστικό αυτού, είναι
πως στο γ’ δεκάλεπτο, η ομάδα του
Παναθηναϊκού σκόραρε μόλις 2 πόντους!

   Συγχαρητήρια
σε όλη την ομάδα: στο προπονητικό
επιτελείο, στις αθλήτριες που καμία δεν
υστέρησε σε όλα τα ματς της χρονιάς,
στην διοίκηση αλλά και στον κόσμο που
στήριξε αυτή την προσπάθεια σε όλη την
διάρκεια της σεζόν! Και νομίζω πως μια
απλή σύγκριση στις κερκίδες της Τετάρτης
και της Κυριακής, μαρτυρά πολλά…

«Φάλτσες»
μαντινάδες!

   Στα
ημιτελικά των
play
off, προκρίθηκε η
ανδρική ομάδα μπάσκετ του Ολυμπιακού
και μάλιστα με sweep,
όπως αναμενόταν, απέναντι στην ομάδα
του Ρεθύμνου. Την Κυριακή, οι Πειραιώτες
επικράτησαν με 77-73 της κρητικής ομάδας
και πλέον περιμένουν να μάθουν τον
αντίπαλό τους στα ημιτελικά, όπου θα
είναι ο νικητής του ζευγαριού ΑΕΚ-ΠΑΟΚ
(η σειρά είναι στο 1-1 με την ΑΕΚ να έχει
το πλεονέκτημα έδρας).

   Η
προσοχή των «ερυθρολεύκων» επιβάλλεται
να είναι απόλυτα στραμμένη στον τελευταίο

αλλά πολύ σημαντικό στόχο της χρονιάς,
που δεν είναι άλλος από την κατάκτηση
του Πρωταθλήματος! Ένα πρωτάθλημα που
θα «γιατρέψει» κάπως τις πληγές της
φετινής χρονιάς αλλά θα είναι και το
δεύτερο συνεχόμενο. Κάτι που όλοι μπορούν
να καταλάβουν πόσο σημαντικό είναι,
δεδομένου ότι αυτό έχει να συμβεί από
το 1997!

   Αυτό
που πιστεύω πως βασανίζει την σκέψη
των υπευθύνων και κυρίως του coach
Σφαιρόπουλου, εκτός φυσικά από τους
τραυματισμούς που δεν σταματούν ποτέ
να κάνουν «δύσκολη» την ζωή των ανθρώπων
του Ολυμπιακού, είναι η έλλειψη
συγκέντρωσης
καθ’ όλη την διάρκεια
του ματς από τους παίκτες. Κάτι που
φάνηκε στο δεύτερο ημίχρονο του
προημιτελικού με το Ρέθυμνο. Σίγουρα
αυτοί οι αγώνες, μέχρι την πρόκριση
στους τελικούς, δεν είναι ότι πιο
ελκυστικό και ενδιαφέρον για τους
αθλητές αλλά θα πρέπει να βρουν κίνητρο
και να αγωνιστούν όσο το δυνατόν καλύτερα.
Όχι τόσο όσο, για να προκριθούν αλλά να
δίνουν και την ψυχή τους ώστε να είναι
πανέτοιμοι για την δύσκολη σειρά των
τελικών κόντρα στον Παναθηναϊκό, ο
οποίος δεν διάγει τις καλύτερες μέρες
του και περιμένει και αυτός τους τελικούς
ως μέσο εξιλέωσης της κακής χρονιάς
του.

   Θα
είναι κρίμα αλλά και πολύ μεγάλο λάθος
να γίνει ένα τέτοιο στραβοπάτημα. Και
αυτό πιστεύω το γνωρίζουν καλά οι
ιθύνοντες των «ερυθρολεύκων» και θα
βρουν γρήγορα και αποτελεσματικά τον
τρόπο, η ομάδα να επανέλθει στις καλές
εμφανίσεις και να είναι πανέτοιμη ώστε
την στιγμή που πρέπει να παρουσιάσει
το καλύτερο πρόσωπό της!

Θα
λείψουν τα «μπρατσάκια»

   Είναι
πασίγνωστο ποιος είναι ο αυτοκράτορας
του ελληνικού πόλο εδώ και πολλά χρόνια
και αυτό αποδεικνύεται σε κάθε ματς.
Έτσι συνέβη και στην ημιτελική σειρά
του πρωταθλήματος ανδρών με αντίπαλο
τον Εθνικό. Ο «συμπολίτης» δεν μπόρεσε
να
ανταγωνιστεί σε κανένα από τα
δύο ματς την αήττητη ομάδα του Βλάχου,

η οποία βρίσκεται από το Σάββατο στους
τελικούς και περιμένει το επόμενο «θύμα»
της, το οποίο θα είναι η Βουλιαγμένη. Ο
«αιώνιος» δεν μας έκανε την τιμή να
προκριθεί και έτσι οι τελικοί μετατρέπονται
σε άλλη μια τυπική διαδικασία, χωρίς τα
«πειράγματα» για τα πράσινα μπρατσάκια!

Μόνο
υπερηφάνεια!

   Επιβάλλεται
να γίνει μια αναφορά στην γυναικεία
ομάδα του πόλο, η οποία επιστρέφει από
το φάιναλ φορ της Ευρωλίγκα που διεξήχθη
στο Σαμπαντέλ, έχοντας τερματίσει στην
4η θέση. Σίγουρα υπήρχαν τα όνειρα
για άλλη μια ευρωπαϊκή κούπα όμως πρέπει
να αναλογιστούμε πόσο σπουδαίο κατόρθωμα
ήταν η συμμετοχή για μια ακόμα χρονιά
στα τελικά του θεσμού αλλά και όλες τις
επιτυχίες που τα κορίτσια έχουν καταφέρει
τα τελευταία χρόνια. Και όλα αυτά είναι
πραγματικά δύσκολο να επιτευχθούν! Τα
λόγια από τις πράξεις απέχουν έτη φωτός
και οι «γοργόνες» του Θρύλου έχουν
αποδείξει ότι προτιμούν τις πράξεις.

   Αυτό
που θα κρατήσω είναι η φράση που
χρησιμοποίησε ο προπονητής της ομάδας,
Χάρης Παυλίδης: «Το ατσάλι όσο πιο
πολύ το χτυπάς, τόσο πιο σκληρό γίνεται»
.
Αυτό τα λέει όλα και μαρτυρά τι πρόκειται
να συμβεί μέχρι το τέλος της περιόδου
αλλά και από την νέα σεζόν! Συνεπώς,
καθόλου στεναχώρια παρά μόνο υπερηφάνεια
για αυτά τα «χρυσά» κορίτσια, τις
υπερπρωταθλήτριες Ευρώπης!

Υ.Γ.1
Ευτυχώς δεν υπήρχε περιγραφή του
αγώνα λόγω της απεργίας των δημοσιογράφων
και όλοι μπόρεσαν να ακούσουν από την
αρχή ως τα επεισόδια τα συνθήματα της
«πράσινης» κερκίδας και να απολαύσουν
το «ήθος» και τον «πολιτισμό», χωρίς να
υπάρχει η σπουδή να «καλυφθούν» και να
μην περάσουν τα πολλά στον «αέρα»!

Υ.Γ.2
Σε ποια σπορ τελικά, «παντοτινέ»;
Υ.Γ.3
Νομίζω κούρασε πολύ αυτό το «κατεβαίνω»,
«δεν κατεβαίνω». Αν δεν θες, μην έρθεις!
Στην τελική, τυπική διαδικασία είναι…
Exit mobile version