Τα… “παιδιά” των Αγγελόπουλων εδώ και τόσα χρόνια είναι στην κορυφή της Ευρώπης όχι μόνο για αγωνιστικούς λόγους αλλά και για εξωαγωνιστικούς. Για το ήθος τους και τον χαρακτήρα τους, και αυτό πηγάζει από τους ίδιους τους προέδρους!
Με μεγάλη μου χαρά βλέπω τους προέδρους μας να έχουν σηκώσει 2 Ευρωλίγκες και 3 πρωταθλήματα και όμως ποτέ δεν έχουν προκαλέσει. Αντίθετα ο πρόεδρος των άλλων ανεβάζει φωτογραφίες προκαλόντας τον κόσμο. Σε εμάς οι πρόεδροι μας κερδίζουν τον σεβασμό από τον τρόπο που βοηθούν με τα έργα τους την ομάδα μας. Ποτέ δεν έβρισαν μάνες και παιδιά σαν κάτι άλλους.. Στους αντικειμενικούς βέβαια τους πείραξε το… μπλουζάκι τους
Από εκεί και πέρα βλέπω και τους Έλληνες διεθνείς! Βλέπω τον τρόπο που διαχειρίζονται τις επιτυχίες τους και μετά βλέπω και τα χθεσινά… Να τραγουδάνε κάποιοι με ακατανόμαστες εκφράσεις και μετά να βλέπεις τους δικούς μας και να τους αγαπάς ακόμα περισσότερο που δεν πουλούν ποτέ οπαδιλίκι. Θυμάμαι τον Σπανούλη να πανηγυρίζει μέσα στο ΟΑΚΑ και οι αντικειμενικοί να τον βρίζουν… Γιατί; Γιατί τόλμησε άκουσον άκουσον να δείξει ότι δεν.. ακούει να τον βρίζουν πλέον!
Οι τίτλοι μετράνε αλλά το βασικότερο όλων είναι να μάθεις όχι μόνο να χάνεις αλλά και να κερδίζεις. Να διαχειρίζεσαι σωστά τόσο τις νίκες όσο και τις ήττες! Και οι δικοί μας ξέρουν να το κάνουν!
