Έχουν περάσει λίγες ώρες από τη στιγμή που ο Ολυμπιακός δεν κατάφερε να κατακτήσει την Ευρωλίγκα και το μυαλό δεν λέει να καθαρίσει… Σκέφτεσαι και ζεις με τα αν… Σκέφτεσαι πως θα ήταν τα πράγματα αν στους δύο τελευταίους τελικούς (2015 και 2017) ο Ολυμπιακός δεν τύχαινε να παίξει στην κυριολεξία εκτός έδρας!
Ήταν το 2015 όταν ο Ολυμπιακός νικά ξανά την ΤΣΣΚΑ στον ημιτελικό και στον τελικό αντιμετωπίζει την Ρεάλ Μαδρίτης σε ένα final-4 που διεξάγεται στην Μαδρίτη και δυστυχώς χάνει σε μία έδρα ΓΕΜΑΤΗ από Ισπανούς. Δύο χρόνια μετά ο Ολυμπιακός ξανακάνει το απίστευτο και κερδίζοντας και πάλι την οικονομικά ισχυρότερη ΤΣΣΚΑ είναι και πάλι σε έναν τελικό Ευρώπης! Για μια ακόμη φορά όμως to final-4 διεξάγεται στην πόλη της ομάδας που συναντά στον τελικό και ο Ολυμπιακός χάνει ξανά σε μία έδρα γεμάτη Τούρκους…
Δικαιολογία; Δεν ξέρω, το μόνο που ξέρω είναι ότι είναι αλήθεια! Όμως υπάρχουν και κάποιοι άλλοι παράγοντες που πρέπει να σεβαστούμε! Πρώτα απ’ όλα τον αντίπαλο! Παίζει και αυτός και θέλει και αυτός εξίσου να κερδίσει! Άραγε η Φενέρ να το ήθελε πιο πολύ; Δεν ξέρω και δεν θέλω να το πιστέψω αλλά η δίψα για το πρώτο Ευρωπαϊκό στην Ιστορία της Φενέρ αλλά και κατ επέκταση της Τουρκίας και μάλιστα μέσα στην ίδια την Κωνσταντινούπολη ήταν ένα τεράστιο κίνητρο!Τα κατάφεραν! Έτσι είναι ο πρωταθλητισμός δυστυχώς ή ευτυχώς. Ένας κερδίζει και δυστυχώς όχι πάντα εμείς. Ίσως αυτή η ήττα και αυτή η δεύτερη θέση να πεισμώσει πολλούς ενόψει της συνέχειας, να βελτιωθούμε από τα λάθη μας και η ομάδα να επιστρέψει εκεί που ανήκει! Στην κορυφή..
Τέλος μην ξεχνάμε άλλωστε ότι του χρόνου ο τελικός θα είναι… σαν το σπίτι μας! Μέσα στο Βελιγράδι και θα προσπαθήσουμε να είμαστε σε ένα ακόμη final-4 και εκεί θα ξαναπαλέψουμε γι αυτό που δεν καταφέραμε χτες!
Θρύλος είσαι όλα τα μπορείς…
