Πλέον, ο κόουτς Σφαιρόπουλος μπορεί να αρχίσει απρόσκοπτος την προσπάθεια μονταρίσματος του ρόστερ μια προσπάθεια που θα κορυφωθεί με την ενσωμάτωση των διεθνών. Σε αυτό το σημείο και χωρίς να υπάρχει κάποιο σαφές δείγμα της εικόνας εντός του παρκέ μπορούμε να προχωρήσουμε σε μια ανάλυση των κινήσεων και αξιολόγηση τους, να δούμε τι πηρέ και τι έχασε με τις προσθαφαιρέσεις, σε ποιους τομείς αναμένεται βελτίωση σε σύγκριση με πέρσι και σε ποιους τα κενά δεν καλύφθηκαν. Για να μπορέσουμε όμως, να αξιολογήσουμε τις επιλογές της διοίκησης και του προπονητικού τιμ θα πρέπει πρώτα από όλα να εστιάσουμε στον τρόπο που σκέφτηκαν και τους λόγους που τους οδήγησαν σε αυτές τις επιλογές. Είναι δεδομένο ότι, στον Ολυμπιακό υπάρχει απόλυτος σεβασμός στην ιεραρχία από το ποιος μιλάει μέσα στα αποδυτήρια της ομάδας μέχρι τις οικονομικές απολαβές, όπερ σημαίνει ότι για τους παίχτες που θα προσέγγιζε η ομάδα υπήρχε ένα οικονομικό ταβάνι για να μην υποσκελίζουν κάποιους από τους παρόντες όπως επίσης, είναι δεδομένο ότι από την ΚΑΕ εφαρμόζεται ένα μοντέλα διαφορετικό τα τελευταία χρονιά που εκ του αποτελέσματος με τις διακρίσεις που έχει δώσει κρίνεται επιτυχημένο ως προς το ύψος των συμβολαίων.
Ένα άλλο σημαντικό στοιχείο που πρέπει να λάβουμε υπόψη για να κατανοήσουμε τις συγκεκριμένες μεταγραφικές κινήσεις είναι τον τρόπο που τέλειωσε η περασμένη σεζόν. Ο Ολυμπιακός στο τέλος της σεζόν έμεινε από δυνάμεις, αλλά και αξιόπιστες λύσεις, από υποστηρικτές που θα ενίσχυαν τους πρωταγωνιστές όταν κλήθηκε να δώσει 12 τελικους σε Ελλάδα(ΠΑΟ) και Ευρώπη(efes και final four) το τελευταιο δίμηνο και 16 παιχνίδια συνολικά με τα play off του πρωταθλήματος. Στο ροτέισον υπήρχαν 9 παίχτες που και αυτοί παίχτες όπως ο Μπιρτσ δεν βοηθήσουν ή ο Παπαπέτρου Αγραβάνης Γκριν δεν μπορούσες να εμπιστευτείς λόγω της διακύμανση της απόδοσης τους. Ουσιαστικά πάντα έμενε μια 5αδα να παλεύει τα ματς Σπαν Ματζα Παπ Πριντ Μιλου..με τα γνωστά και αναφερθέντα αποτέλεσμα. Πάμε να δούμε όμως.
Ο Ολυμπιακός με την αποχώρηση των Χακετ Λοτζεσκι εχασε δυο αξιόπιστους παίχτες πυλώνες για την ομάδα τα προηγούμενα χρόνια που όμως την σεζόν που ολοκληρώθηκε δεν έπαιρνε τίποτα από αυτους. Δεν έπαιρνε ούτε το αξιόπιστο σουτ του Λοτζεσκι, ο οποίος πάντα εμφάνιζε τραυματισμούς αλλά η φετινή χρονιά ήταν το αποκορύφωμα σε μια σειρά από γεγονότα, ουτε την ικανότητα στην άμυνα του χακετ να μαρκάρει από τον 1ο έως το 5 σε αλλαγές και φυσικά το άριστο κατέβασμα της μπάλας και μοίρασμα του παιχνιδιού. Για τον Γιανγκ είναι γεγονός ότι ποτέ δεν προσέφερε οτιδήποτε μέσα στη σεζόν και ότι με την συχνή του ενασχόληση με τα μίντεια δημιουργούσε αναστάτωση και δυσαρμονίες. Ο Αθηναίου και ο Γουοτερς απλά δεν ήταν επαρκείς για το επίπεδο των απαιτήσεων και μετά από ένα σημείο δεν χρησιμοποιούνταν καν σε κρίσιμα παιχνίδια. Ο Ερικ Γκριν είναι μια περίεργη περίπτωση, καθώς δεν μπορεί να κατηγορηθεί ότι δεν προσέφερε ειδικά σε κάποια παιχνίδια ήταν καταπληκτικός, ωστόσο δεν έκανε την δουλεία για την οποία αποκτήθηκε και πληρώνοταν. Εξηγούμε, δεν ήταν καθόλου σταθερός και συνεπής υπήρχαν αντίστοιχα παιχνίδια που δεν προσέφερε καθόλου σκορ και φυσικά δεν είχε και δημιουργία για κανένα άλλον πέρα από τον εαυτό (πολλή χαμηλή παραγωγικότητα σε ασιστ). Αυτά, σε συνδυασμό με το υψηλό κασέ του αλλά και κάποια κρούσματα απειθαρχίας τον έθεσαν αυτόματα εκτός ομάδας.
Τέλος, η πιο περίεργη περίπτωση παίχτη είναι αυτή του Μπιρτς. Έγιναν συζητήσεις διαβουλεύσεις για το μέλλον του. Από τη μια, υπήρχε ο μπιρτς του πρώτου μισού που παρομοιάζονταν με αίλουρος κρατούσε μόνος του την φροντ λαιν του ολυμπιακού και έκανε άπαντες να τρίβουν τα χέρια τους για το λαχείο και από οικονομικής άποψης που τράβηξαν. Από την άλλη, ο παίχτης του δεύτερου μισού που ήταν αδιάφορος και έφτασε να είναι Τρίτη επιλογή πίσω από τον απόντα έτσι και αλλιώς γιανγκ με χαρακτηριστική αδιαφορία στους τελικούς της Α1 και το μυαλό στο ΝΒΑ. Τελικά, αποφασίστηκε ότι θα στηριχτεί και θα μείνει για άλλον έναν χρόνο, καθώς γνώριζε την ομάδα ήταν λειτουργικός στο πικ εν ρολ αγαπημένο του ολυμπιακού και του Σπανούλη και θα του δοθεί μια δεύτερη ευκαιρία για μια πιο μυαλωμένη χρονιά και κυρίως παθιασμένη μιας και θα είχε εγκλιματιστεί. Εντελώς ξαφνικά, λίγο πριν εκπνεύσει η διορία για τον μαγικό κόσμο αφήνει τον ολυμπιακό για ένα μερικώς εγγυημένο συμβόλαιο(άσχετα αν τελικά υπέγραψε εγγυημένο) για τον μαγικό κόσμο. Έτσι, ο Ολυμπιακός χάνει ένα αθλητικό παίχτη με έφεση στο ριμπάουντ, τις τάπες, το παιχνίδι πάνω από τη στεφάνη, τις αλλαγές στην άμυνα και κυρίως λειτουργικό στο πικ εν ρολ. Με την υποσημείωση ότι, αυτά τα είδαμε μόνο γ ένα μέρος της σεζόν, γιατί στο πιο σημαντικό κομματι ήταν μια σκιά που σταμάτησε να παλεύει.
Από την άλλη, ο Ολυμπιακός απέκτησε έξι παίχτες με συγκεκριμένη λογική που θα αναλύσουμε και στοιχειά που του έλλειπαν, με απώτερο στόχο την διάρκεια. Έτσι, κινήθηκε αστραπιαία και έκλεισε τον Λετονό Στρέλνιεκς. Έναν παίχτη με εμπειρία από την καλύτερη διοργάνωση της Ευρώπης, ιδιαίτερα αξιόπιστο σουτέρ από τα 6.75 γεγονός που αποδυκνείουν τα στατιστικά του σε μια σειρά ετών, ικανό στον ένας με έναν αλλά και με δημιουργία τόσο για τον εαυτό του όσο και για τους συμπαίχτες του (4.1 ασίστ ανά παιχνίδι πέρσι). Μοναδικό ερωτηματικό είναι σε ένα βαθμό η αθλητικότητα του αλλά στο σύνολο του ολυμπιακού με την στιβαρή άμυνα δύσκολα θα φανεί και θα καλυφθεί οποιαδήποτε αδυναμία. Έπειτα, αποκτήθηκαν ο Μπόγρης και ο Γάλλος Τιλλί με συγκεκριμένη λογική. Ο πρώτος ψηφίστηκε στην καλύτερη πεντάδα του Τσάμπιονς Λιγκ πέρσι, με συνεχή ανοδική πορεία τα τελευταία χρόνια από όταν άφησε την Ελλάδα για την Ισπανία. Ήρθε με την λογική του τρίτου ψηλού στη θέση 5 για να δώσει ανάσες στο ροτέισον στην Ελλάδα κυρίως και κάποια χρήσιμα λεπτά στην Ευρώπη. Καθώς, είναι γρήγορος ικανός στο πικ εν ρολ αξιόπιστος σουτέρ από τα 5-6 μέτρα και θα βοηθήσει το ελληνικό στοιχείο χωρίς να έχει απαιτήσεις για χρόνο συμμετοχής. Βέβαια, ερωτηματικό είναι αν μπορεί να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις της Euroleague στο υψηλότερο επίπεδο, δηλαδή αν μπορεί να τα βάλει με πιο δυνατούς και αθλητικούς παίχτες, αν και επαναλαμβάνουμε ήρθε με συγκεκριμένο προσανατολισμό και ότι παραπάνω δώσει κέρδος θα αποτελέσει. Ο δε Τιλλί ήρθε για να αποτελέσει ένα ρολίστα που θα συμπληρώσει τον Πρίντεζη θα τον ξεκουράσει σε εύκολα παιχνίδια και θα λειτουργήσει σε Ευρώπη ως αξιόπιστη αλλαγή του. Είναι λίγο πάνω από τα 2.10 που όμως παίζει στο 4, είναι οικονομικός στις προσπάθειες του, δεν εκβιάζει ενέργειες αλλά αφήνει το παιχνίδι να έρθει σε αυτόν και όταν σουτάρει είναι αρκετά αξιόπιστος για την θέση και το ύψος του. Αρκετά γρήγορα που τρέχει σωστά το γήπεδο και διαβάζει το παιχνίδι. Διαθέτει εμπειρία από Euroleague στοιχείο που ήταν απαραίτητη συνθήκη για τις περισσότερες επιλογές που έγιναν πρέπει να τονίσουμε και χαμηλών τόνων στοιχείο(χαρακτήρας) που πάντα μετραεί στις επιλογές που γίνονται. Για αυτόν το μόνο ψεγάδι είναι ότι για το ύψος του δεν είναι τόσο δυνατός αλλά αυτό θα ερχόταν σε αντίθεση με την θέση του και το καλύπτει με τα μακριά του άκρα. Έπειτα, ήρθε ο ΜακΛιν, μετά την βόμβα του Μπιρτς να φύγει τελευταία μέρα προθεσμίας προς το τέλος Ιουλίου με τις επιλογές να έχουν λιγοστέψει. Ένας παίχτης που πριν δυο χρόνια σφάζονταν η μισή Ευρώπη να τον αποχτήσει, λόγω της καταπληκτικής χρονιάς που είχε πραγματοποιήσει στην Άλμπα που όμως με την μετακίνηση του στο Μιλάνο είχε μέτρια πορεία καθώς η ομάδα δεν πρωταγωνιστούσε και εμφάνιζε γενικά άσχημα εικόνα. Στα θετικά βέβαια ότι ακόμα και σε τέτοιο σύνολο ξεχώριζε για τις επιδόσεις του, είναι άλλος ένας παίχτης με εμπειρία από Ευρώπη και ειδικά από Euroleague και αποκτήθηκε με αρκετά χαμηλό κασέ. Είναι αρκετά δυναμικός, βγάζει ενέργεια, όχι τόσο αθλητικός όσο ο προκάτοχος του, αλλά στα υπέρ του είναι ότι παίζει με πλάτη έχει κινήσεις κοντά στο καλάθι και μακριά από αυτό(τριπλάρει και τελειώνει φάσεις με ντραϊβ) δηλαδή αποτελεί έναν παίχτη αυτόφωτο που δεν αρκείται στις έτοιμες φάσεις που θα του δώσει η ομάδα. Φυσικά είναι λειτουργικός στο πικ εν ρολ αναγκαίο στοιχείο για έναν ψηλό του Ολυμπιακού. Μετά ήρθαν οι έξυπνες βόμβες, που με βάση τα λεφτά που δόθηκαν αποτελούν λαχεία και σε σύγκριση με την αξία τους. Πρώτα πρώτα ήρθε ο Ρόμπερτς για να δώσει ανάσες στον Μάτζαρη που έπαιζε στο 1 μια σεζόν μόνος του, ο οποίος αποτελεί έναν παίχτη με παρουσία στο NBA και ταυτόχρονα εμπειρία από Ευρώπη. Ένα ιδιαιτέρα σπάνιο φαινόμενο, ο οποίος διακρίνεται για το διάβασμα του παιχνιδιού, τον έλεγχο της μπάλας και του ρυθμού, αλλά και το αξιόπιστο σουτ από τα τρίποντο του ΝΒΑ που είναι ένα αρκετά καλό ποσοστό για τα εκεί δεδομένα. Έχει την γνώση της Ευρώπης, έχει παραστάσεις και είναι καλός αθλητής, μια κίνηση value for money. Ωστόσο, αυτό που ξεπέρασε κάθε προσδοκία με βάση τα χρήματα που θα δαπανούσε για έναν ακόμα περιφερειακό η ομάδα είναι η προσθήκη του Τόμπσον. Ενός ΝΒΑερ, ο οποίος ήταν ο πιο αξιόπιστος σουτερ της ομάδας του για μια σειρά από σεζόν στον μαγικό κόσμο και ο οποίος ήρθε με μόλις 500 χιλ Ευρώ. Ένας ακόμα φονιάς στην μηχανή της ομάδας, σε εξαιρετική ηλικία, με καλά αθλητικά προσόντα για τα δεδομένα της Ευρώπης και μοναδικό ερωτηματικό ότι παρά τις αρκετές σεζόν στο ΝΒΑ δεν αγωνιζόταν σε ομάδα που να έχει πίεση.
Συμπερασματικά, στο σύνολο των μεταγραφών ο Ολυμπιακός απέκτησε παίχτες με εμπειρία που έχουν το know how από Euroleague και πίεση-πρωταθλητισμό, όχι στοιχήματα που κρεμάνε όπως άλλες φόρες. Κινήθηκε μέσα στα δικά του οικονομικά δεδομένα σε σίγουρες, δοκιμασμένες επιλογές και την δική του αγωνιστική φιλοσοφία, η οποία όμως βάση των ανωτέρω επιλογών εμπλουτίζεται. Έβαλε στη μηχανή του παίχτες για τις θέσεις που δεν είχε υποστήριξη πέρσι, ώστε να μην πάθει στο τέλος τα ίδια και περιμένει ότι τουλάχιστον οι παίχτες που ήρθαν θα του δώσουν κάτι παραπάνω από αυτούς που έφυγαν, που ομολογουμένως η προσφορά τους ήταν από ελάχιστη έως μηδενική. Γεγονός που πρέπει να θεωρείται δεδομένο, εξού και εμπλούτισε το παιχνίδι του, καθώς οι περιφερειακοί του είναι όλοι αξιόπιστοι σουτέρ έως φονικοί στη μέρα τους, κάτι που επιθυμεί να εντάξει ο Ολυμπιακός στο επιθετικό του ρεπερτόριο και τον καθιστά πιο απειλητικό και απρόβλεπτο, αλλά και πιο ανεξάρτητο από τον μεγάλο αρχηγό του Σπανούλη. Τον οποίο, απελευθερώνει ακόμα πιο πολύ, καθώς Ρόμπερτς και Στρέλνιεκς προσφέρουν σε δημιουργία(ασίστ) και άρα αποτελούν πηγή κινδύνων με αποτέλεσμα οι αντίπαλες ομάδες να μην επικεντρώνονται μόνο στο V-SPAN, όπως συνέβαινε μέχρι τώρα με τον ίδιο σε κάθε παιχνίδι να χρειάζεται να δίνει 8-10 ασιστ σε σύνολο 14(αρκετά χαμηλό για ομάδα πρωταθλητισμού). Έτσι, βελτιώνεται και σε αυτό το κομμάτι, ενώ γίνεται ακόμα πιο γρήγορος με τους αθλητικούς παίχτες που προσέθεσε και πιο μοντέρνος. Άξονας του, θα συνεχίσει να αποτελεί η σκληρή άμυνα, το παιχνίδι επαφών, ενώ φυσικά στα κρίσιμα θα περιμένει να μιλήσουν ο Σπανούλης με τον Πρίντεζη, με τον πρώτο πιο απελευθερωμένο έχοντας δίπλα του αξιόπιστους σουτέρ, αλλά και δημιουργούς και άρα πιο παραγωγικό και επικίνδυνο, και τον δεύτερο με μεγαλύτερα αποθέματα ενέργειας για να μπορεί να ηγηθεί της Φρόντ Λάιν όντως ο καλύτερος στην Ευρώπη στην θέση 4. Υπομονή λοιπόν, μέχρι την έναρξη της σεζόν, το μοντάρισμα της ομάδας και να ευχηθούμε να υπάρχει υγεία, αν υπάρχει μόνο αισιόδοξοι μπορεί αν είμαστε.
