Uncategorized

Επιτρέπεται να πέσεις…

Επιβάλλεται
να σηκωθείς!
Η αλήθεια είναι πως ο
μπασκετικός Ολυμπιακός την φετινή σεζόν
ακροβατεί διαρκώς στα όρια μεταξύ φθοράς
και αφθαρσίας. Πιο χαρακτηριστικό και
πιο πρόσφατο παράδειγμα, οι δύο τελευταίες
αγωνιστικές της Ευρωλίγκα. Την προηγούμενη
Παρασκευή «έριξε» κατοστάρα στην Ρεάλ,
ενώ σε λιγότερο από μια εβδομάδα δέχθηκε
περίπου εκατό από την Κίμκι.

   Η
αιτία για αυτές τις μεταπτώσεις σαφώς
και δεν είναι μία. Κανείς δεν μπορεί να
χρεωθεί αποκλειστικά τον (διαφαινόμενο)
αποκλεισμό από τα προημιτελικά της
Ευρωλίγκα. Όλοι μαζί κερδίζουν και όλοι
μαζί χάνουν. Αυτή είναι η αλήθεια! Σίγουρα
έγιναν κάποια λάθη, πιθανώς αποχώρησαν
αρκετοί παίκτες-κυρίως ξένοι- το καλοκαίρι
και χρειάσθηκε να γίνει μια μεγάλη
ανανέωση στο έμψυχο δυναμικό της ομάδας.
Πιθανώς υπήρξε καθυστέρηση στην
αντικατάσταση του «ψηλού» πριν την
έναρξη του Top-16. Ίσως να
έγινε και κακή διαχείριση από τον
προπονητή.

   Αν
προσμετρήσουμε σε όλα αυτά και τους
αμέτρητους τραυματισμούς, τότε
καταλαβαίνουμε πως φέτος τα πράγματα
δεν ήταν και τόσο εύκολα για τους
Πειραιώτες. Και όσο αφορά τους
τραυματισμούς, νομίζω όλοι γνωρίζουμε
το μέγεθος του προβλήματος. Ένας από
τους δύο βασικούς «ψηλούς» της ομάδας,
ο Πάτρικ Γιάνγκ, είναι εκτός από πολύ
νωρίς στην σεζόν. Ο Ματ Λοτζέσκι έχει
χάσει πάνω από το μισό της περιόδου με
τις συνεχόμενες ενοχλήσεις που έχει
και έτσι ο Ολυμπιακός χάνει μεγάλο μέρος
της δύναμής του έξω από την γραμμή των
6,75μ.. Στην αρχή της χρονιάς, ο αρχηγός
Βασίλης Σπανούλης, δεν ήταν 100% έτοιμος
και έχασε και εκείνος αρκετά ματς μέχρι
να ξεπεράσει τις ενοχλήσεις και να βρει
ρυθμό.

   Και
σε όλα αυτά προσθέτουμε και τα μικροαπρόοπτα
τις τελευταίας στιγμής, όπως για
παράδειγμα ο τραυματισμός του Χάντερ
στο Αλεξάνδρειο την Δευτέρα. Που ενώ
κατάφερε να το ξεπεράσει και να είναι
κανονικά στην αποστολή που ταξίδεψε
στην Ρωσία, με την ελπίδα όλων ότι
αποκαταστάθηκε η ισορροπία στο «5»,
ξαφνικά στομαχικές διαταραχές δεν
επέτρεψαν στον τρίτο «ψηλό» της παρέας,
Μιλουτίνοφ, να ακολουθήσει την ομάδα.
«Κερασάκι στην τούρτα», ο χθεσινός
τραυματισμός του υπαρχηγού, Πρίντεζη,
που θα τον κρατήσει στα «πιτς» για
κάποιες ημέρες.

   Αδιαμφισβήτητα
ούτε οι τραυματισμοί αποτελούν την
μοναδική αιτία της κακής, σε γενικές
γραμμές, χρονιάς έως τώρα. Τονίζω εκ
νέου, πως έγιναν λάθη από όλες τις
πλευρές. Όμως αυτή την στιγμή το να
μετράμε τα λάθη και τις πληγές και να
καταμερίζουμε ευθύνες θα ήταν πιο
καταστροφικό και από τις ήττες από
Μπάμπεργκ και Ζαλγκίρις! Τώρα χρειάζεται
μια ρεαλιστική προσέγγιση της κατάστασης
και ένα δυνατό φινάλε στην σεζόν, που
δεν είναι άλλο από την κατάκτηση του
ελληνικού πρωταθλήματος.

   Ο
«μικρός» στόχος του Κυπέλλου χάθηκε
από νωρίς. Εχθές ουσιαστικά χάθηκαν και
οι τελευταίες ελπίδες για την πρόκριση
στα play off
της Ευρωλίγκα καθώς και μαθηματικά
είναι απειροελάχιστες και σχεδόν στα
πλαίσια επιστημονικής φαντασίας. Οπότε
αυτό που μένει και πρέπει να στραφεί
όλη η προσοχή των «ερυθρολεύκων» είναι
το Πρωτάθλημα. Με την ευχή να μην προκύψουν
άλλα δυσάρεστα με τους τραυματισμούς
και με δεδομένο το πλεονέκτημα της
έδρας, ο Ολυμπιακός καλείται να σώσει
μια κακή χρονιά και να «γλυκάνει» και
τους οπαδούς του, οι οποίοι και φέτος
έχουν δείξει έμπρακτα την στήριξη τους
προς την ομάδα.

   Και
ας το δούμε και από μια άλλη οπτική το
όλο ζήτημα: ο αποκλεισμός αυτός θα είναι
ο πρώτος μετά από 11 χρόνια για τους
Πειραιώτες από τον γύρο των «16». Εντάξει,
δεν λέω ότι επειδή είχε χρόνια να συμβεί
έπρεπε να γίνει ή δεν «τρέχει» τίποτα
που έγινε απλά μπορούμε να «φρεσκάρουμε»
την μνήμη μας και να θυμηθούμε τις
ευρωπαϊκές στιγμές δόξας που μας χάρισε
αυτά τα χρόνια η ομάδα με τις διαρκείς
παρουσίες στους «8», σε final
4, σε τελικούς, τα τρόπαια με αποκορύφωμα
με την back to
back κατάκτηση σε Πόλη και
Λονδίνο! Είναι κακό να υπάρχει «κοντή»
μνήμη και να τα ισοπεδώνουμε όλα
.

   Και
ας θυμηθούμε και κάτι τελευταίο: τον
οδυνηρό αποκλεισμό της ομάδας από το
final 4 του 2011, με τον Ίβκοβιτς
στο «τιμόνι» από την Σιένα, παρά το
πλεονέκτημα έδρας και την τεράστια νίκη
στο πρώτο ματς και την γκρίνια που υπήρχε
τότε αλλά και τι ακριβώς επακολούθησε
τις επόμενες σεζόν. Μήπως λοιπόν, θα
ήταν πιο ώριμο να αφήσουμε την ομάδα να
δουλέψει ώστε να τελειώσει αυτή η χρονιά
όπως πρέπει και μετά με ορθές και
προσεκτικές επιλογές να «χτίσει» για
το «αύριο»;

   Οι
επόμενες κινήσεις είναι ξεκάθαρες: όλοι
στο πλευρό της ομάδας στον τελευταίο
(όπως φαίνεται) αγώνα για την Ευρωλίγκα
στο ΣΕΦ με την ΤΣΣΚΑ για ψυχολογική
υποστήριξη και ως δείγμα σεβασμού και
εκτίμησης της πολυετούς προσπάθειας
και των επιτυχιών, στα οποία αναφέρθηκα
προηγουμένως, και φυσικά μετά απόλυτη
συγκέντρωση στα εγχώρια play
off για την κατάκτηση της
κορυφής και την διατήρηση του τίτλου!

   Γιατί
επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να
σηκωθείς…
   Καλό μήνα σε όλους!

Υ.Γ.
Τα play off στο
γυναικείο μπάσκετ συνεχίζονται στις
10 Απριλίου με την αήττητη ομάδα της
Ελένης Καπογιάννη να υποδέχεται στο
Δ.Α.Κ. Γλυφάδας τον Αθηναϊκό. Αν και μέχρι
τότε θα τα ξαναπούμε μέσω του Red
Pen 24, υπενθυμίζω
από τώρα το πόσο σημαντική είναι η
παρουσία όλων στις κερκίδες του γηπέδου
για υποστήριξη στην τεράστια προσπάθεια
του Ερασιτέχνη Ολυμπιακού και την μεγάλη
πορεία του συγκεκριμένου τμήματος προς
το πρώτο νταμπλ!
Επιμέλεια:
Ηλίας Φώτου

Σχετικά άρθρα

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Back to top button

Adblock Detected

Για να επισκεφτείτε το REDPEN παρακαλούμε απενεργοποιήστε το ADBLOCK για τη σελίδα (redpen.gr)! Είναι ο μόνος τρόπος να μπορούμε να συνεχίσουμε να τα γράφουμε όλα κόκκινα!