Uncategorized

Καραταΐδης: «Φωτογραφία του Κόκκαλη σε κάθε σπίτι..»

   Κυριάκος
Καραταϊδης
ή αλλιώς.. Κούλης! Ένα όνομα
“σημαία” για τον Ολυμπιακό. Γεννημένος
αρχηγός και ηγέτης, μαχητής της ζωής. Ο
ρέκορντμαν σε εγχώριες και ευρωπαϊκές
διοργανώσεις, ο οποίος ήταν απ’ τους
παίκτες που λάτρευαν οι προπονητές.
   Ένας
αμυντικός πολύ πειθαρχημένος, πρώτα
απ’ όλα, ταχύτατος, δυνατός και σταθερός.
Ήταν ο μόνος που έμεινε 13 χρόνια, πέρασε
τα δύσκολα “πέτρινα χρόνια” και βοήθησε
στην αναγέννηση της ομάδας του Πειραιά.
Η ηγετική φυσιογνωμία και προσωπικότητά
του τον έκαναν να ξεχωρίσει στις δύσκολες
εποχές και δεν σκέφτηκε ποτέ να βγάλει
την ερυθρόλευκη φανέλα από πάνω του.
Πάντα έδινε τον καλύτερό του εαυτό,
ώσπου κρέμασε τα ποδοσφαιρικά του
παπούτσια σε ηλικία 36 ετών.
   Ο
Κυριάκος Καραταϊδης, λοιπόν, σε μία
ΣΠΑΝΙΑ συνέντευξη στον δημοσιογράφο,
Γιώργο Κουρτέση.


Ας
πάρουμε τα πράγματα απ’ την αρχή.. Καταγωγή
από την Καστοριά και πρώτη επαγγελματική
ομάδα που αγωνιστήκατε. Από ποιά ηλικία
ξεκινήσατε να ασχολείστε με το ποδόσφαιρο
μεχρι να φτάσετε στο 1982′ και την Καστοριά;
«Από
πολύ μικρή ηλικία.. Στην αλάνα, στη
γειτονιά και είχα την τύχη να είναι το
χωριό μου ποδοσφαιρομάνα. Να φανταστείς,
σε ηλικία 9 χρονών είχαμε ακαδημίες στο
χωριό και από εκεί ξεκίνησα. Στα 16 μου
χρόνια ήρθε ο τότε μεγάλος πρόεδρος της
Καστοριάς Γιώργος Χαλκίδης, ο οποίος
έπαιξε πολύ μεγάλο ρόλο για μένα, και
βρήκε τον πατέρα μου και του είπε πως
με θέλει στην Καστοριά. Έτσι κι έγινε!»
Γιατί
αμυντικός και όχι επιθετικός, όπως
θέλουν όλοι οι πιτσιρικάδες;
«Με
έβαλαν λίμπερο να παίξω, αν και εγώ στο
χωριό έπαιζα επιθετικός. (Γέλια..) Ένας
προπονητής, τότε, επειδή ήμουν πολύ
γρήγορος με έκανε λίμπερο αλλά με την
παλιά έννοια.. Κάτσε πίσω και καθάρισε!»
Τί
θυμάστε από την περίοδο που αγωνιστήκατε
στην Καστοριά;
«Πάνω
στους 6 μήνες που ήμουν στην ομάδα μου
είχε πει ο Γιώργος Χαλκίδης, μέσα στα
αποδυτήρια μπροστά σε όλους, πως θα με
κάνει επαγγελματία και μετά θα φύγει!
Και, όντως, με έκαναν επαγγελματία..
Έκανα το ντεμπούτο μου 17 -και κάτι- ετών
σε χώμα.. Μεγάλο σχολείο! Γιαυτό και μετά
μου φάνηκε πανεύκολο να παίζω σε χορτάρι.
Πρώτη συμμετοχή, λοιπόν, Καστοριά-Άρης
0-0 και τελευταία στην Α’ Εθνική με τον
μεγάλο Ηρακλή του Χατζηπαναγή! Στην
συνέχεια, πέσαμε κατηγορία και
έπαιξα
5 γεμάτες σεζόν στην Β’, σχεδόν 30 παιχνίδια
κάθε χρόνο.»
Μετά
από 153 συμμετοχές με την φανέλα της
Καστοριάς έρχεται η μεταγραφή στον
Ολυμπιακό. Το περιμένατε ποτέ ότι θα
γινόταν αυτό;
«Όταν
αγαπάς κάτι πορεύεσαι.. Ναι, εννοείται
βάζεις κάθε μέρα στόχους και δουλεύεις
αλλά το που θα φτάσεις δεν το γνωρίζεις.
Είναι το ταξίδι που λέμε.. Πραγματικά,
όμως, δεν περίμενα να βρεθώ σε τέτοιο
επίπεδο. Όταν είδα τα γήπεδα και τους
εργασιακούς χώρους της Α’ Εθνικής είπα
δεν γίνεται να μην παίξω μπάλα! Αλλά όλο
αυτό ήρθε μέσα από δουλειά, δεν ήταν
αυτοσκοπός. Και κάπως έτσι, έγινε ένα
όνειρο πραγματικότητα και βρέθηκα στον
Ολυμπιακό δίπλα σε μεγάλα ονόματα με
προπονητή τον Γιάτσεκ Γκμοχ!
»


Είχατε
κλείσει στην ομάδα από το 1987 αλλά
αγωνιστήκατε την επόμενη σεζόν.. Έτσι
δεν είναι;
«Το
’87 υπογράφω στον Ολυμπιακό, αλλά μένω
δανεικός για το δεύτερο μισό της σεζόν
στην Καστοριά. Στο παιχνίδι Καστοριά-Λάρισα
ήταν προπονητής ο Γκμοχ, ο οποίος είχε
συμφωνήσει με τον Ολυμπιακό και ήξερε
ότι είχα συμφωνήσει κι εγώ. Θυμάμαι,
είχα τον αυθορμητισμό μέσα μου και τον
ρώτησα αν θα με βάζει να παίζω (Γέλια..),
με σεβασμό βέβαια, και εκείνος γελούσε!
»
Η
μετάβαση από την Β’ Εθνική στον Ολυμπιακό
που έκανε πρωταθλητισμό, πώς ήταν; Έπαιξε
ρόλο για το μέλλον σας που στο ντεμπούτο
σας με την ερυθρόλευκη φανέλα πετύχατε
και γκολ;
«Μου
φάνηκε βουνό η πρώτη προετοιμασία με
τον Ολυμπιακό γιατί το εύρος δουλειάς
ήταν πολύ μεγαλύτερο από αυτό της Β’
κατηγορίας.. Στρατιωτική πειθαρχία!
Όμως, οι επόμενες μου φάνηκαν αστείες..
Πέρασαν οι τρεις πρώτες αγωνιστικές
και σε μια προπόνηση έλεγα στον προπονητή:
“Βάλε με μια φορά να παίξω.. Μόνο μία..
Μία!” (Γελια..) Έτσι ακριβώς! ‘Ωσπου, ήρθε
ο αγώνας με τον Πανιώνιο. Δύο ώρες πριν,
περίπου, ακούω τον κόουτς να λεει πως
αριστερό μπακ θα παίξει ο Καραταϊδης..
Πρώτη μου επαφή με τη μπάλα με τα
ερυθρόλευκα στο 2ο λεπτό και 0-1! Βγήκα
από την ενδεκάδα το καλοκαίρι του 2001!
»

1988-2001..
363 συμμετοχές και 3 γκολ! Ζήσατε στα
λεγόμενα “πέτρινα χρόνια” του Ολυμπιακού,
ώσπου ήρθε ο πρώτος τίτλος το ’97. Τι
θυμάστε από αυτά τα δύσκολα χρόνια;
«Ο
Ολυμπιακός είναι η ζωή μου! Έζησα τα
πέτρινα χρόνια, τα οποία με έκαναν
καλύτερο άνθρωπο και αθλητή. Πραγματικά,
πολύ άσχημα χρόνια.. Είχε ξεφύγει η
κατάσταση.. Άλλαξα 4 προέδρους και 21
προπονητές! Πάντως, μου έκανε εντύπωση
ότι, παρά τα δύσκολα χρόνια, στο παλιό
Καραϊσκάκι δεν έπεφτε καρφίτσα. Ο κόσμος
ζητούσε τίτλους και υπήρχε αυστηρή
κριτική. Και γιούχα και αποδοκιμασίες
αλλά ήταν δίκαιοι οι φίλαθλοι.. Ήθελαν
παίκτες να τιμούν την φανέλα.. Και παρόλο
που σε κάποια περίοδο υπήρχε διοικητική
ανυπαρξία, ήρθαν σπουδαίοι ποδοσφαιριστές,
πραγματικοί κολλοσοί. Υπήρξαν, βέβαια,
και καλά χρόνια. Και Πρωταθλήματα πήραμε
και Κύπελλα και ένα Σούπερ Καπ. Επί
Μπλαχίμ είχαμε κάνει και μια πολύ καλή
ευρωπαϊκή πορεία..»


Πώς
είναι να φοράει κάποιος το περιβραχιόνιο
του Ολυμπιακού;
«Σε
μία ομάδα το Α και το Ω είναι τα αποδυτήρια
και η 3άδα των αρχηγών παίζει πολύ μεγάλο
ρόλο στην διαχείριση των καλών και των
κακών στιγμών. Δεν ήμουν ποτέ στα “φώτα”
αλλά ζούσα και αφουγκραζόμουν στα
προβλήματα της ομάδας μου, προσπαθώντας
να βρω λύσεις. Ήμουν μπροστάρης σε πάρα
πολλές καταστάσεις και, κατά τη γνώμη
μου, δεν έχει σημασία ποιος φοράει το
περιβραχιόνιο. Επί Μπλαχίν, στα δύο
χρόνια μου στην ομάδα μου είχε προτείνει
ο κόουτς να γίνω αρχηγός αλλά δεν δέχτηκα.
Και ο λόγος απλός.. Υπήρχαν στην ομάδα
οι τεράστιοι Μητρόπουλος και Αναστόπουλος.
Για μένα ο σεβασμός είναι πολύ σημαντικό
πράγμα. Δεν κρύβω, όμως, ότι είμαι πολύ
περήφανος που ήμουν αρχηγός στην
αγαπημένη μου ομάδα. Και στην Καστοριά
ήμουν αρχηγός από τα 19 μου
χρόνια.
Αρχηγός γεννιέσαι, δεν γίνεσαι! Κάτι θα
ήξεραν..»
Ποιά
ήταν η καλύτερη ανάμνηση σας και, αν
είχατε την δυνατότητα να γυρίσετε τον
χρόνο πίσω, ποιά στιγμή θα διαγράφατε;
«Η
στιγμή που σήκωσα το Κύπελλο του
Πρωταθλήματος το ’97 ήταν μοναδική..
Τρελάθηκα, μου γύρισε το μυαλό! Θεωρώ
τον εαυτό μου ευλογημένο που έζησα μια
τέτοια στιγμή μετά από τόσο κόπο και
ιδρώτα..
Απ’
την άλλη, θα ήθελα να διαγράψω την στιγμή
που είχα πάρει κόκκινη κάρτα στον τελικό
Κυπέλλου του ’93 απέναντι στον Παναθηναϊκό.
Ήταν, κιόλας, η πρώτη μου κόκκινη την
οποία μου την “πήρε” ο φίλος μου ο
Βαζ
έχα και, προς τιμήν του, το
παραδέχτηκε αργότερα. Άφησα την ομάδα
μου με 10 παίκτες και χάσαμε 1-0. Μπορεί
να χάναμε και με 11 αλλά εγώ νιώθω τύψεις..
Ήταν τότε που είχαμε κουρέψει όλοι τα
κεφάλια μας!»
Ποιόν
πρόεδρο της ομάδας ξεχωρίσατε και γιατί;
«Το
‘χω και το λέω.. Ο άνθρωπος που μας πήρε
από το χέρι απ’ την στιγμή που ήρθε στην
ομάδα ήταν η προεδράρα, ο ΣΩΚΡΑΤΗΣ
ΚΟΚΚΑΛΗΣ. Ήταν ευεργέτης και υποστηρικτής
των ονείρων μας που έγιναν πράξη. Πήρε
μια ομάδα με προβλήματα και κατάφερε
να τα νοικοκυρέψει όλα τόσο καλά για
να
ξεκινήσει η δυναστεία.. Όλοι πρέπει να
τον έχουν φωτογραφία σπίτι τους!»


Έχετε
συνεργαστεί με πολλούς ποδοσφαιριστές
αλλά και προπονητές. Ποιόν θεωρείτε,
λοιπόν, καλύτερο τεχνικό και συμπαίκτη
στην όλη καριέρα σας; Ποιά είναι η
αγαπημένη σας ενδεκάδα;
«Χμμ..
Ωραία! Και οι 21 προπονητές που έχω
συνεργαστεί ξεκινούσαν την ενδεκάδα
από εμένα και τους ευχαριστώ. Κορυφαίο,
όμως, προπονητή θεωρώ τον Ντούσαν
Μπάγεβιτς.. Αυτή είναι η αλήθεια! Όχι
επειδή έπαιρνε τίτλους, αλλά επειδή μας
έκανε να περιμένουμε πως και πως να πάμε
στην προπόνηση.. Πολύ σημαντικό!
Καλύτερο
συμπαίκτη δεν θα πω έναν αλλά μερικούς
ακόμα.. Πιστεύω είναι λίγο άδικο! Αλλά
αν έλεγα έναν θα ήταν ο Βασίλης Καραπιάλης..
Ήταν ο μοναδικός που, ενώ η μπάλα έκαιγε
και έπεφτε γιούχα, έλεγε φέρ’ τε μου την
μπάλα. Και ακολουθεί ο Τζόλε, ο Τζιοβάνι,
ο Γεωργάτος, ο Γκόγκιτς και ο Αλεξανδρής!
Τεράστιοι όλοι!
Η
καλύτερη ενδεκάδα, πιστεύω, ήταν εκείνη
η φουρνιά του ’98-’99 που πήραμε το νταμπλ
εδώ και κάναμε και εκείνη την καλή πορεία
στην Ευρώπη επί Μπάγεβιτς. Την επιλέγω
γιατί είχαμε μια απίστευτη χημεία και
παίζαμε
ποιοτικό ποδόσφαιρο.. Ήμασταν
μια οικογένεια! Φάνηκε στο γήπεδο και,
ίσως, αξίζαμε να περάσουμε και την
Γιουβέντους. Έτσι είναι το ποδόσφαιρο..»
Ποιός
είναι ο πιο δύσκολος επιθετικός που
αντιμετωπίσατε;
«Δεν
μπορώ να μην κάνω αναφορά στον Σαραβάκο
και τον Βαζέχα που δώσαμε πολλές μάχες..
Τρομεροί επιθετικοί! Και ο Ραούλ ήταν
πραγματικά δύσκολος, αλλά εκείνος που..
(Χάνει τα λόγια του – ξεφυσάει) ήταν
εκείνος ο Σούκερ που έπαιζε στην Ρεάλ
και την Σεβίλλη.. Μας είχε βάλει και ένα
φάουλ εδώ στο 2
-1! Και οι Μαχλάς,
Νικολαϊδης πολύ καλοί, επίσης!»
Και
στις 22 Μαϊου του 2001 έρχεται το “πλήρωμα
του χρόνου” στον αγώνα με τον Αθηναϊκό.
Ποιά τα συναισθήματα;
«Ήταν
μοναδική στιγμή, πάρα πολλά τα
συναισθήματα.. Τελείωσε το ταξίδι! Όμως,
δεν γίνεται κι αλλιώς καθώς για όλα
υπάρχει ένα τέλος! Αλλά η απόφαση να
σταματήσω ήταν δική μου. Ήταν να το κάνω
κι εγώ το 2000 μαζί με τον φίλο μου τον
Καραπιάλη και το είχαμε συζητήσει. Ήταν
η εποχή που θα φεύγαμε εμείς οι δύο και
δεν θα ξέραμε ποιος θα αναλάβει τα
αποδυτήρια και όλες τις δυσκολίες.
Γιαυτό θεώρησα πως έπρεπε να μείνουμε
και, μάλιστα, αυτό ήταν και το επιχείρημά
μου στον πρόεδρο. Τελικά, ο Βασ
ίλης
σταμάτησε επειδή πονούσαν τα γόνατά
του και εγώ έμεινα για ακόμη 1 χρόνο!»


Υπήρξε
ποτέ κάποια πρόταση απ’ το εξωτερικό;
«Ναι,
όταν πήρα το πρώτο μου Πρωτάθλημα το
’97 που ήμουν 32 χρονών. Η ιταλική Σαλερνιτάνα
και η Άντερλεχτ, αλλά και μια πολύ καλή
οικονομικά πρόταση από μια κυπριακή
ομάδα στην τελευταία μου χρονιά στον
Ολυμπιακό. Παρ’ όλα αυτά, ήθελα να κλείσω
την καριέρα μου στην αγαπημένη
μου ομάδα και δεν μετάνοιωσα γιαυτό..
»
Κεφάλαιο
Εθνική Ελλάδος.. Είχατε 34 συμμετοχές
και παρουσία στο Μουντιάλ του ’94 στην
Αμερική. Τι θυμάστε από εκείνη την
περίοδο και γιατί αποτύχαμε σε εκείνο
το Μουντιάλ;
«Μεγαλύτερη
μου στιγμή στο ποδόσφαιρο ήταν η συμμετοχή
μου στο Μουντιάλ.. Πραγματικά, μοναδική!
Ζήσαμε πράγματα που δεν υπάρχουν.. Δεν
υπάρχουν! Για την αποτυχία πιστεύω
έφταιξε η εμπειρία και η κακή διαχείριση.
Εκείνη η ομάδα άξιζε περισσότερα.. Το
λέω και το εννοώ.»


Το
2004 κάναμε το θαύμα στο EURO και
φέτος δεν θα βρεθούμε στη Γαλλία. Ποιά
η γνώμη σας για την κατάσταση της
σημερινής Εθνικής Ελλάδας; Τι φταίει;
«Τα
πράγματα είναι απλά.. Ποιά ήταν η
διαχείριση αυτής της επιτυχίας; Σε
πιάνει θλίψη βλέποντας τι αφήσαμε πίσω!
Έπρεπε τότε να γίνουν πράγματα, υποδομές
και έργα. Βάζοντας μέσα και τους
Ολυμπιακούς Αγώνες, αποδείχθηκε εκείνη
η χρονιά καταστροφική
για την χώρα μας.»
Το
μέλλον πώς το βλέπετε; Είναι γνωστό ότι
ασχολείστε με τους νέους ποδοσφαιριστές
και διαθέτετε μία απ’ τις καλύτερες
ακαδημίες. Υπάρχει ταλέντο και ποιά η
γνώμη σας για τους Έλληνες παίκτες;
«Το
ταλέντο του Έλληνα το έχουν πάρα πολλοί
λίγοι! Το λέω και το εννοώ.. Αλλά το
ταλέντο πρέπει να το δουλεύεις και αν
δεν ματώσεις δεν θα πας μπροστά. Κανένας
δεν σου χαρίζει τίποτα στη ζωή. Δυστυχώς,
ο Έλληνας έχει μάθει να κάνει
χαβαλέ και να μην είναι εργατικός. Έτσι
δεν πας μπροστά και μένεις μια ζωή ΜΟΝΟ
ταλέντο.»

Τί
συμβουλεύετε τα νέα παιδιά στα πρώτα
τους ποδοσφαιρικά βήματα και ποιός
είναι ο στόχος της ακαδημίας;
«Εννοείται
πως στόχος της ακαδημίας είναι να
ανοίξουμε στα παιδιά μια πόρτα και να
παίξουν παραπάνω.. Αλλά αυτό που θέλω
πιο πολύ και το λέω και στους γονείς
είναι να κάνω τα παιδιά μαχητές της
ζωής. Το σημαντικότερο για μένα είναι
να γίνουν αγωνιστές και να μάθουν να
παλεύουν για τη ζωή τους. Τα άλλα περνούν
σε δεύτερη μοίρα! Δεν υπογράφω σε κανέναν
ότι στο μέλλον θα παίξει μπάλα. Δεν θέλω
να παραμυθιάζω κανέναν!»
Ποιόν
θεωρείτε τον νέο Κυριάκο Καραταϊδη;
«(Γέλια..)
Δεν έχω μπει σε αυτή την λογική αλλά θα
πω ένα όνομα αντιπάλου που μέσα από την
πορεία και τον χαρακτήρα του σκιαγραφούσε
εμένα. Εγώ δεν ήμουν κάτι το ιδιαίτερο
αλλά έτρεξα το μαραθώνιο, όπως κι αυτός.
Λουκάς Βύντρα, λοιπόν! Άκουσε τόσα πολλά
τόσα χρόνια αλλά πήρε πρωτάθλημα και
τώρα παίζει στο εξωτερικό. Μου άρεσε
πολύ που προσπαθούσε..»


Έχετε
πει παλαιότερα ότι καταφέρατε να κάνετε
το χόμπι σας επάγγελμα. Υπάρχει κάποιο
άλλο χόμπι εκτός από το ποδόσφαιρο;
«Όταν
ήμουν πιτσιρίκι με ρωτούσε ο συγχωρεμένος
ο πατέρας μου τι θα γίνω όταν μεγαλώσω
και του απαντούσα γυναικολόγος (Γέλια..).
Αλλά, χωρίς πλάκα, το χόμπι μου είναι ο
χορός. Μου αρέσουν οι παραδοσιακοί χοροί
και, κυρίως, οι Ποντιακοί επειδή είναι
από την φάρα μου.. Τόσο απλά πράγματα!»
Κλείνοντας,
θα ήθελα να πείτε κάτι στον κόσμο που
διαβάζει αυτή τη συνέντευξη.. Μια ευχή
για τις δύσκολες μέρες που περνάει η
χώρα!
«Λόγω
των ημερών, να έχουμε Ανάσταση των ψυχών
μας γιατί ο Έλληνας περνάει πολύ δύσκολα.
Πάνω απ’ όλα εύχομαι υγεία, δύναμη, σχέδια
για να πορευτούμε και να έχουμε ένα
καλύτερο αύριο. Η νέα γενιά πρέπει να
αλλάξει τα σημερινά δεδομένα. Μαχητές,
όπως είπαμε! Τέλος, θέλω να ευχαριστήσω
πολύ τον κόσμο για αυτά που μου έδωσε
στην ποδοσφαιρική μου πορεία..»

Σχετικά άρθρα

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Back to top button

Adblock Detected

Για να επισκεφτείτε το REDPEN παρακαλούμε απενεργοποιήστε το ADBLOCK για τη σελίδα (redpen.gr)! Είναι ο μόνος τρόπος να μπορούμε να συνεχίσουμε να τα γράφουμε όλα κόκκινα!