Uncategorized

Κανένα KERR-δος και καμία τιμή!

Γράφει
ο Ηλίας Φώτου..

   Εξ
αρχής, θέλω να τονίσω και να ξεκαθαρίσω
πως το κείμενο που ακολουθεί είναι
αποκλειστικά προσωπική άποψη του
υπογράφοντος
και δεν εκπροσωπεί τα
υπόλοιπα παιδιά του RedPen24.


   Το
θέμα με το οποίο θα ασχοληθώ δεν είναι
αθλητικό. Ή για να ακριβολογώ, δεν είναι
αμιγώς αθλητικό. Αφορά το λογοτεχνικό
βιβλίο που κυκλοφόρησε την προηγούμενη
εβδομάδα στη χώρα μας και «διαφημίσθηκε»
αρκετά από πολλά αθλητικά sites.
Βλέπετε, το όνομα του Ολυμπιακού «πουλάει»
πολύ και το «Χέρι του Θεού», όπως
αποκαλείται το μυθιστόρημα του Φίλιπ
Κέρρ
, «έπαιξε» παντού ως ένα βιβλίο
που αξίζει να το διαβάσει κάποιος λάτρης
της αστυνομικής λογοτεχνίας αλλά και
κάποιος οπαδός του Ολυμπιακού. Είναι
τιμή να ασχοληθεί ένας ξένος συγγραφέας
με την ομάδα του Πειραιά και να «στήσει»
ολόκληρη ιστορία γύρω από το φαληρικό
στάδιο.

   Κάπως
έτσι αιτιολογείται και το εξώφυλλο του
βιβλίου, όπου απεικονίζεται μια πλευρά
του γηπέδου Γεώργιος Καραϊσκάκης.
Αποφάσισα λοιπόν, ως «φίλος» των
λογοτεχνικών βιβλίων, πως το συγκεκριμένο
δεν θα έπρεπε επουδενί να λείπει από
την συλλογή μου. Ειδικά με δεδομένο ότι
αναφέρεται στον Θρύλο, όπως εσφαλμένα
είχα την εντύπωση. Η μνηστή μου έσπευσε
να μου το κάνει δώρο καθώς πριν καν της
το πω, ήξερε πόσο πολύ το ήθελα.

   Δυστυχώς
όμως, μετανιώνω για τα χρήματα που
σπαταλήσαμε αλλά και τον πολύτιμο χρόνο
που έχασα ώστε να το διαβάσω. Και πιο
συγκεκριμένα, τις δύο-τρείς νύχτες που
έμεινα ξάγρυπνος, εφόσον δεν διαθέτω
πολύ ελεύθερο χρόνο. Ως μυθιστόρημα,
αφήνοντας στην άκρη τα περί ομάδων, δεν
ήταν ιδιαιτέρως κακό αλλά ούτε και
συναρπαστικό. Η πιο ταιριαστή λέξη, θα
ήταν μάλλον αδιάφορο. Μια αστυνομική
ιστορία με πολλά μη ρεαλιστικά στοιχεία
και ένα αναμενόμενο φινάλε.

   Το
χειρότερο όμως δεν είναι αυτό, κατ’
εμέ. Το βιβλίο του Φίλιπ Κερρ μπορεί να
χαρακτηρισθεί ως ένα εγχειρίδιο
προσβολών και υποτίμησης των Ελλήνων
και του ελληνικού πολιτισμού αλλά
πολύ χειρότερα, ως ένα πλήρως υβριστικό
και αντι-ολυμπιακό κείμενο
που
προσβάλλει την ομάδα του Θρύλου. Όπως
πολύ κυνικά σκέφτηκα αμέσως μόλις
ολοκλήρωσα την ανάγνωσή του, «ούτε ο
Αλαφούζος να το είχε γράψει».

   Δεν
πρόκειται να αποκαλύψω την πλοκή της
ιστορίας, ούτε το τέλος της. Ακόμα ακόμα
δεν πρόκειται να παραθέσω αποσπάσματα
που μιλούν είτε για τους Έλληνες είτε
πιο συγκεκριμένα για του οπαδούς του
Ολυμπιακού, μήπως κάποιος επιθυμεί να
μπει στον κόπο να το διαβάσει (αν και
δεν του το συνιστώ). Θα αναφέρω μονάχα
ορισμένα στοιχεία που με ενόχλησαν
ιδιαιτέρως τόσο ως Έλληνα όσο και ως
φίλο του Ολυμπιακού. Και προς Θεού, για
να μην παρεξηγηθώ, δεν είμαι εθνικιστής
ούτε ιδεολογικά ακραίος, ούτε και
χούλιγκαν που δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί
του. Γνωρίζω τα ελαττώματα της χώρας
μου, τα λάθη που έχουν γίνει, τις δυσκολίες
που αντιμετωπίζουμε, όπως και τα αρνητικά
στοιχεία της αγαπημένης μου ομάδας.
Κανείς άλλωστε δεν είναι τέλειος. Αλλά
ο τρόπος που είναι δοσμένα είναι άκρως
προσβλητικός και υποτιμητικός.

   Όσο
αφορά την Ελλάδα και τους Έλληνες,
χαρακτηρισμοί για την εμφάνιση μας, τον
τρόπο ομιλίας μας ή ακόμα και τον τρόπο
που καπνίζουμε το τσιγάρο μας θα μπορούσαν
να είναι πιο προσεκτικοί. Ειδικά από
έναν «μορφωμένο» συγγραφέα, ο οποίος
δεν γνωρίζει ότι στη οδό Σοφοκλέους δεν
υπάρχουν οίκοι ανοχής και στέκια για
πόρνες, όπως επίσης ότι το υγρό πυρ δεν
χρησιμοποιήθηκε στην Ναυμαχία της
Σαλαμίνας. Και κάτι ακόμα πιο πρόσφατο,
ότι οι μετανάστες που περνούσαν στα
ελληνικά νησιά δεν επέλεγαν την Κρήτη
ως τόπο προορισμού αλλά τα νησιά του
Αιγαίου. Δεν κατηγορώ την άγνοια. Ακόμα
ακόμα ούτε την αποφυγή του να ρωτήσει,
να ψάξει, να πληροφορηθεί καταλλήλως.
Κατηγορώ τον διαρκώς υποτιμητικό
τρόπο αναφοράς στο πρόσωπο κάθε Έλληνα
που περιγράφεται στο βιβλίο.

   Οι
Έλληνες μπορεί να περνάνε δύσκολα, να
έχουν κάνει πολλά λάθη ή να ζούνε με
λάθος νοοτροπία αλλά δεν νομίζω πως θα
έκαναν πίπα σε κανέναν Γερμανό ή Σκοτσέζο
ή Άγγλο στη θέα και μόνο μερικών
χαρτονομισμάτων. Όπως επίσης, όσο «κακοί»
και «αργοί» και αν είναι οι Έλληνες
αστυνομικοί, σίγουρα είναι πιο ικανοί
στη δουλεία τους από έναν μέτριο προπονητή
ποδοσφαίρου, πρώην κατάδικο και επίδοξο
Σέρλοκ Χόλμς!

   Πάμε
τώρα στα του Ολυμπιακού. Ποιου Ολυμπιακού
δηλαδή; Στα του αντι-Ολυμπιακού. Η καλή
μέρα από το πρωί φαίνεται, όπως πολύ
σοφά λέει ο λαός, και για μένα το «πράγμα»
στράβωσε όταν στο εξώφυλλο είδα πάνω
και κάτω από τη φωτογραφία του γηπέδου
μας να υπάρχουν πράσινα γράμματα.
Ανοησίες θα μπορούσε να πει κάποιος και
κομπλεξισμοί. Πιθανώς.

   Όμως
η συνέχεια, δεν εξελίχθηκε καλύτερα.
Και για να ξεκαθαρίσω τι εννοώ, πιο
αρμόζουσα θα ήταν η τοποθέτηση μιας
φωτογραφίας του γηπέδου της Λεωφόρου
Αλεξάνδρας, παρά του φαληρικού σταδίου,
αφού ο «πρωταγωνιστής» ενθουσιάστηκε
τόσο πολύ με το εν λόγω γήπεδο και
σπατάλησε πολύ μελάνι για να γράψει για
αυτό, ενώ το γήπεδο των ερυθρολεύκων
ήταν αναλογικά μια απλή αναφορά στο
κείμενο. Βέβαια καλό θα ήταν να είχε
ενημερωθεί επαρκώς, ειδικά στα χωροταξικά
ζητήματα και να γνώριζε πως σουίτες
διαθέτει μόνο το γήπεδο των «Κόκκινων»
και όχι των «Πράσινων».

   Βέβαια,
ο αντίλογος εδώ θα μπορούσε να είναι
πως σε ένα μυθιστόρημα ο συγγραφέας
μπορεί να πλάσσει τη ιστορία όπως θέλει.
Ναι, αυτό το δέχομαι. Αλλά μόνο αν είναι
αμιγώς φανταστική ιστορία. Όταν
εμπλέκονται πραγματικά πρόσωπα και
καταστάσεις, το ζήτημα γίνεται ιδιαιτέρως
περίπλοκο και ξεφεύγει από τα
πλαίσια
ενός μυθιστορήματος.
Με πιο απλά
λόγια, απαιτείται μεγαλύτερη προσοχή
και σεβασμός!

   Επιπλέον,
φτηνοί και χυδαίοι υπαινιγμοί για
παράνομες πράξεις ανθρώπων του Ολυμπιακού,
όπως δηλητηρίαση αντίπαλων παικτών ή
χειραγώγηση ευρωπαϊκών αγώνων μέσω
δωροδοκίας διαιτητών, τα οποία με τον
τρόπο που έχουν αποδοθεί στο βιβλίο,
φρόνιμο θα ήταν να είχαν αποφευχθεί,
εφόσον κάθε νοήμων άνθρωπος μπορεί
εύκολα να καταλάβει ποιες είναι οι
«πηγές» του συγγραφέα.
Ομοίως και οι
επιθετικοί προσδιορισμοί που κατά κόρον
χρησιμοποιεί για τους «γαύρους»…

   Τέλος,
εκτός από τα πραγματικά γελοία επίθετα
που χρησιμοποιεί ο Κέρρ για όλους τους
Έλληνες «υποθετικούς» χαρακτήρες, πιο
γελοίες είναι οι συγκρίσεις στον τρόπο
που αποδίδονται οι πανηγυρισμοί των
γκολ μεταξύ των οπαδών στη Θύρα 7 και
στη Θύρα 13! Για να μην αναφερθώ, στη
σύγχυση που επικρατεί στο μυαλό του
«Σκότ Μάνσον» για το ποιος κατέχει τα
περισσότερα τρόπαια στη χώρα μας! Αλλά
ξέχασα, είναι μυθιστόρημα!

   Σε
κάθε περίπτωση, δεν αποτελεί καμία
τιμή
, κατά την άποψή μου, για τον
Ολυμπιακό η ανάμιξή του στο «Χέρι του
Θεού». Είναι προσβλητική, υποτιμητική
και
αναμφισβήτητα καθόλου αντάξια
της ιστορίας του συλλόγου
. Η επιλογή
του εξωφύλλου πλήρως παραπλανητική.

   Εν
κατακλείδι, θα χαρακτήριζα μια παταγώδη
αποτυχία το όλο εγχείρημα του Βρετανού
συγγραφέα. Και φυσικά άδικο κόπο,
χαμένο χρόνο και σπαταλημένο χρήμα την
«επένδυση» των αναγνωστών σε αυτό
.
Θα συνιστούσα σε όποιον φίλο του
Ολυμπιακού έχει ελεύθερο χρόνο αυτό το
καλοκαίρι και επιθυμεί να τον αξιοποιήσει
μελετώντας κάποιο βιβλίο, σίγουρα να
μην είναι το «Χέρι του Θεού». 

Σχετικά άρθρα

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Back to top button

Adblock Detected

Για να επισκεφτείτε το REDPEN παρακαλούμε απενεργοποιήστε το ADBLOCK για τη σελίδα (redpen.gr)! Είναι ο μόνος τρόπος να μπορούμε να συνεχίσουμε να τα γράφουμε όλα κόκκινα!